Skip to main content
Home » Leven Met Kanker » OPINIE: “Is de prostaat een probleem?”
Kanker

OPINIE: “Is de prostaat een probleem?”

Dirk Avonts, hoofdredacteur van Huisarts Nu, Domus Medica.
Dirk Avonts, hoofdredacteur van Huisarts Nu, Domus Medica.
Dirk Avonts, hoofdredacteur van Huisarts Nu, Domus Medica.

De kans op prostaatkanker zorgt bij veel (oudere) mannen voor schrik. Maar is die wel altijd gegrond? Dirk Avonts, hoofdredacteur van Huisarts Nu, Domus Medica deelt zijn visie.

Jonge mannen zijn begaan met de grootte van de uitwendige geslachtsdelen. Alhoewel je er open en bloot niet echt mee kunt pronken, zijn de (omvangrijke) contouren wel zichtbaar tussen de benen, ook vanop anderhalve meter afstand. Oudere mannen dragen wat wijdere broeken, waardoor minder suggestie van de uitwendige delen zich manifesteert, terwijl inwendig de spanning in het genitaal stelsel toeneemt door een geleidelijke vergroting van de prostaatklier.

Lastig dilemma

Het prostaatkapsel rekt niet echt mee, waardoor de urinebuis (die midden doorheen de prostaatklier loopt) vernauwt. Dat geeft wat ongemak: tragere aanzet van het plassen, een minder krachtige straal en kans op nadruppelen. Een echt probleem is dat niet, tenzij de blaas zich niet helemaal kan ledigen. Dan blijven er wat bacteriën achter, en kan een ontsteking van de urinewegen zich doorzetten. Het komt erop aan om relax te plassen met mededogen voor de gezwollen prostaat zodat het laatste druppeltje met een zucht het lichaam verlaat.

Een gezwollen prostaat is voor de meeste mannen een te omzeilen ongemak, maar in het hoofd nestelt zich bij velen een ‘probleem’: is dat misschien een teken van prostaatkanker? Dat kan. Hoe ouder een man wordt, hoe groter de kans dat in dat zwellend en knellend orgaan ook enkele kankercellen zich ontwikkelen. Meestal is de spontane evolutie van een prostaatkanker te traag om een echte bedreiging te zijn voor het lichaam. Oudere mannen sterven vaker mét een prostaatkanker dan aan hun prostaatkanker. En dat is een lastig dilemma.

Hoe ouder een man wordt, hoe groter de kans dat in dat zwellend en knellend orgaan ook enkele kankercellen zich ontwikkelen.

Verlies van de prostaat

Om prostaatkanker voor te zijn, kun je volop inzetten op ‘screening’ via het opsporen van stukjes prostaatweefsel in het bloed (PSA-test). Is deze concentratie verhoogd, dan zal verder onderzoek (echografie, eventueel biopsie met microscopisch onderzoek van het prostaatweefsel) uitwijzen of er een kanker huist in de prostaat.

Is dat het geval… Tja, wat is dan de volgende stap? In een eerste reflex: die prostaat moet eruit met kanker en al. En technisch is dat perfect mogelijk via diverse (micro)chirurgische technieken. Een bijkomend voordeel: de urinebuis zit niet meer gekneld in dat gespannen prostaatweefsel en het plassen gaat vlot en terug met een krachtige straal!
Maar, er is een maar, of meerdere maren… De ingreep kan uitmonden in een blijvend ongewild verlies van urine. Geen prettig vooruitzicht om voortdurend attent te zijn voor lekken of met incontinentiemateriaal in je broek rond te lopen, al dan niet zichtbaar tussen de benen vanop anderhalve meter afstand. Maar het verlies van de prostaat zet je seksueel op droog zaad, want ook de zaadblaasjes worden weggenomen: er is geen zaadlozing meer. Bovendien is er kans dat de ingreep de zenuwbundels die voor een erectie zorgen beschadigen, waardoor enkel een slappe toestand van de penis aan bod kan komen.

En dat omwille van wat kankercellen die zich meestal de rest van het leven gedeisd houden… Misschien is willen weten, screenen en voorkomen het echte probleem bij prostaatkanker.

Next article