Sinds het recente aftreden van Wouter Beke ligt de eindverantwoordelijkheid voor het beleidsdomein Welzijn, Volksgezondheid en Gezin bij Hilde Crevits. Na een korte inlooptijd laat de minister een eerste keer in haar kaarten kijken wat betreft het Vlaamse zorgbeleid voor de komende jaren.
foto: Kris Van Exel
“Mijn eerste dagen als minister heb ik vooral gebruikt om mijn oor te luister te leggen bij zo veel mogelijk actoren uit de welzijns- en zorgsector. Het tekort aan personeel en de nood aan meer samenwerking zijn twee thema’s die daarbij voortdurend terugkwamen. Om het personeelstekort te verlichten, sloten we eerder al sociale akkoorden die jobs in de zorgsector aantrekkelijker maken, maar we willen evenzeer inzetten op het aanwakkeren van de instroom via opleiding en vorming. Ik hoop dat mijn ervaringen als Vlaams minister van Onderwijs en Werk de zaken op dit punt van nut zullen blijken. Tegelijkertijd willen we natuurlijk ook de uitstroom uit de zorgsector beperken, want het tekort aan personeel maakt werken in de zorgsector vandaag nog zwaarder. We willen dan ook inzetten op werkbaar werk. Digitalisering en technologie kunnen daarbij een belangrijke rol spelen.”
Het tekort aan personeel en de nood aan meer samenwerking zijn twee thema’s die steeds terugkomen uit het werkveld.
Zorgzame Buurten
“Maar ook lokale samenwerking is een sleutelwoord wanneer we praten over de zorg van de toekomst. Of om het met de woorden van de directeur van de WHO, Hans Kluge, te zeggen: ‘Gezondheid en welzijn worden gecreëerd en gekoesterd vanuit het lokale niveau, in de lokale buurt.’ Zorgzame Buurten zijn bij uitstek een concept dat vanuit die lokale invalshoek vertrekt om de best mogelijke zorg dichtbij de mensen te brengen. Door voor elke buurt de aanwezige organisaties en diensten in kaart te brengen en beter op elkaar af te stemmen, versterken we niet enkel het zorgnetwerk, maar ook het sociale weefsel in de buurt.”
Het beste van twee werelden
“Ook hier kan digitalisering erg bijdragen tot het succes van zo’n lokaal verhaal van samenwerking. Of het nu gaat om zorgzame buurten, buurtgerichte zorg, de eerste lijn of geïntegreerde zorg: we moeten vertrekken vanuit de nabijheid van de zorg en ervoor zorgen dat alle zorgverstrekkers die in hetzelfde gebied actief zijn, eenzelfde doel voor ogen hebben. Door de buurtregie te optimaliseren en te digitaliseren, kunnen zorgaanbieders met hun bestaande mensen en middelen veel meer mensen bereiken. De coronaperiode is op dat vlak voor iedereen een goede les geweest. Dankzij de ondersteuning van digitale technologieën en online netwerken bleef de samenleving draaien, maar tegelijkertijd beseften we met z’n allen heel goed dat we echte sociale contacten op die manier nooit volwaardig kunnen vervangen. Een echte zorgzame buurt combineert het beste van deze twee werelden.”
