Op zondag 17 maart richten we tijdens de ‘Dag van de Zorg’ terecht alle schijnwerpers op zorg en welzijn en alle zorgtalenten die zich elke dag opnieuw voor ons inzetten. “Het is echter hoog tijd dat we hun inspanningen niet alleen (h)erkennen, maar ook waarderen”, zegt Vlaams Zorg- en Welzijnsambassadeur Candice De Windt. “We moeten het stigma rond werken in de zorg samen positief omvormen.”
© FOTO: SOCIAAL.NET LISA DEVELTERE
“De pandemie heeft meer dan ooit de schijnwerpers gericht op de cruciale rol van zorg en welzijn. Toch blijkt de waardering voor deze helden te vervagen zodra de crisis voorbij is. Waar zijn nu de spandoeken en het handgeklap? We mogen de waardering voor ons zorgpersoneel niet beperken tot crisissituaties, maar moeten die appreciatie structureel maken. Ik spreek dan niet enkel over financiële erkenning en goede werkomstandigheden: we moeten samen inzetten op een veel ruimer verhaal. En ja, vanuit het beleid kunnen en moeten nog stappen gezet worden, maar het is o zo makkelijk om naar het beleid te kijken en niet stil te staan bij wat ieder van ons wel al kan doen.”
Hoe sneller je kinderen in contact brengt met zorg en welzijn, hoe makkelijker ze er later voor zullen kiezen als opleiding of beroep.
Aangepaste terminologie
“Een eerste noodzakelijke stap is om de beeldvorming rond werken in zorg en welzijn te transformeren. Het beeld van de overwerkte verpleegster, de maatschappelijk werker die bedolven wordt onder de administratie of de gestreste arts overheerst te vaak, terwijl het werk in zorg en welzijn juist verrijkend, uitdagend en uiterst waardevol is. Het taalgebruik in onze sector beklemtoont het negatieve beeld te vaak. De terminologie die we gebruiken, is van groot belang, niet alleen voor de professionaliteit en het respect voor het werk van onze zorgprofessionals, maar ook voor de waardering die al deze essentiële beroepen verdienen. Zo kan het overstappen van het hanteren van de term ‘verpleegster/ verpleger’ naar ‘verpleegkundige’ de evolutie en de complexiteit van onze grootste beroepsgroep in de sector benadrukken. Hoewel het op het eerste gezicht slechts een subtiel verschil lijkt, is het een kleine, maar belangrijke stap in het bevorderen van een cultuur waarin alle zorgtalenten de erkenning krijgen die ze verdienen.”
Waar zijn nu de spandoeken en het handgeklap? We mogen de waardering voor ons zorgpersoneel niet beperken tot crisissituaties.
Aantrekken van (jong) talent
“Een andere stap is het zichtbaar maken van zorg en welzijn in onze maatschappij én in het onderwijs. Ziek zijn, ouder worden en sterven zijn eigen aan het leven. We moeten deze fases niet verbergen, maar juist zichtbaar maken van jongs af aan. Dat kan op verschillende manieren: via aangepaste handboeken, themalessen, samenwerking met zorg- en welzijnsorganisaties, workshops, enz. We weten dat de eerste zaadjes voor de keuze voor een bepaalde studie al rond de leeftijd van tien jaar geplant worden, maar vandaag komen zorg en welzijn helemaal niet aan bod in de (lagere) school. Hoe sneller je kinderen in contact brengt met zorg en welzijn, hoe makkelijker ze er later voor zullen kiezen als opleiding of beroep.” “Ik geloof er daarnaast oprecht in dat we zelf ook heel wat meer kunnen én moeten doen. Elke zorgverlener zou zélf fierheid moeten uitstralen, zélf een ambassadeur zijn. Hoe kunnen we jonge talenten aantrekken wanneer we zelf voortdurend benadrukken hoe zwaar we het hebben? Hoe kunnen we mensen motiveren om te kiezen en te blijven kiezen voor een job wanneer we zelf termen als ‘ondergewaardeerd’, ‘onderbetaald’ of ‘te hoge werkdruk’ met de regelmaat van de klok hanteren? Als we voortdurend de boodschap de wereld insturen dat het crisis is en dat mensen de job niet meer zien zitten? Hoe willen we dan überhaupt jong en nieuw talent aantrekken? Het inzetten en blijven inzetten op instroom van zowel jonge studiekiezers als zij-instromers (mensen die willen heroriënteren naar onze sector) zal de komende jaren cruciaal zijn. Je speelt als zorgprofessional dus zelf een belangrijke rol in het rekruteren en enthousiasmeren van talent.”
Mijn oproep aan iedereen die werkt of studeert binnen zorg en welzijn: wees zelf de beste, meest oprechte en authentieke ambassadeur die er is.
Zorgambassadeurs
“Ergens zijn we de trots op onze sector verloren, en dat is zo pijnlijk om te zien. Ik zie in de praktijk nochtans talloze schitterende voorbeelden en ik merk enorm veel passie en goesting om elke dag een verschil te maken, om elke dag opnieuw die voldoening van gevarieerd teamwerk te ervaren. En ja, dit alles binnen een vaak uitdagende en complexe setting – daar moeten we niet flauw over doen – maar wel binnen een uitdagende, vernieuwende en verrijkende context!” “Onbekend maakt vaak onbemind. Laat ons dus wat meer ‘minnen’: inzetten op liefhebben van onze sector. Mijn oproep aan iedereen die werkt of studeert binnen zorg en welzijn is dan ook als volgt: denk terug aan je mooiste en meest beklijvende momenten, herinner je waarom je ooit voor een opleiding en job in onze sector koos en straal die goesting en passie uit. Je bent zelf immers de beste, meest oprechte en authentieke ambassadeur die er is. Laat ons van de ‘Dag van de Zorg’ een memorabele editie maken die een beweging naar zorgambassadeurschap in gang zet opdat we al wie talent heeft om een verschil te maken zin doen krijgen om voluit te kiezen voor de mooiste sector die er is!”
