Door het aanhoudende ontstekingsproces tasten inflammatoire darmziekten de darmwand aan. Patiënten die aan deze ziektes lijden hebben vaak aandoeningen die ook andere organen aantasten, zoals de huid.
Psoriasis is een chronische en ongeneeslijke ontstekingsziekte van de huid die bij ongeveer 3% van de Belgen voorkomt. In 50% van de gevallen ontstaat de ziekte bij tieners en twintigers.
Kenmerkend voor psoriasis zijn rode schilferende plekken op de huid. Deze zorgen vaak niet enkel voor jeuk, maar ook voor een stigma. Over het ontstaansmechanisme is nog niet veel bekend, wel weet men dat het begint met cellen van het afweersysteem die een ontsteking veroorzaken in de huid met versnelde groei van de opperhuid.
Psoriasis wordt deels erfelijk bepaald. Daarnaast spelen ook omgevingsfactoren mee. Zo zal psoriasis erger worden in perioden van stress of na een trauma, zoals krabben. Ook infecties – zoals bijvoorbeeld een keelinfectie – kunnen voor een opstoot zorgen. Tot slot zijn ook roken, alcohol en overgewicht uitlokkende factoren. Het is dus belangrijk om deze factoren zo veel mogelijk te beperken.
Diverse behandelingen
Een eerste behandelingsoptie is het aanbrengen van lokale middelen, zoals zalven, crèmes en schuimen. Het meest gebruikte middel is een combinatie van cortisone en vitamine D. Cortisone werkt op de ontsteking, terwijl vitamine D op de opperhuid werkt. Toch is niet iedereen hiermee geholpen. Ook kunnen de plekken na een tijd terugkomen.
Kenmerkend voor psoriasis zijn rode schilferende plekken op de huid. Deze zorgen vaak niet enkel voor jeuk, maar ook voor een stigma.
Een volgende stap is UVB- of PUVA-therapie. Beide werken goed, maar houden wel telkens een verplaatsing naar de dermatoloog in.
Bovendien kunnen patiënten maximaal tweehonderd tot driehonderd zulke behandelingen krijgen, anders is er een verhoogd risico op huidkanker, sproeten en vroegtijdige huidveroudering. Er bestaan ook diverse orale behandelingen. Sommige daarvan werken goed, maar er moeten wel steeds bloedafnames gebeuren om mogelijke beschadigingen in de lever, de nieren of de bloedcellen op te volgen.
Nieuwe medicatie
Sinds tien à vijftien jaar beschikken artsen over nieuwe medicatie. Helaas zijn deze relatief duur, waardoor de ziekteverzekering de terugbetaling aan strenge voorwaarden koppelt. De nieuwe orale behandelingen werken tot in de cel en onderdrukken ontstekingen op een algemene manier. Twee op de drie patiënten zijn ermee geholpen.
Daarnaast hebben ze een gunstig veiligheidsprofiel. Een ander alternatief zijn de biologische geneesmiddelen. Dat zijn eiwitgeneesmiddelen die worden ingespoten. Deze geneesmiddelen zijn zeer effectief.
