‘Tijd en geduld zijn de twee machtigste strijders’, aldus de Russische auteur Leo Tolstoj in zijn klassieker ‘Oorlog en Vrede’. Maar wat heeft een vuistdikke roman over de Napoleontische oorlogen tussen Frankrijk en Rusland in de vroege 19de eeuw gemeen met innovatieve oplossingen rond mentaal welzijn in de Vlaamse ouderenzorg?
“Op het eerste gezicht niet zoveel, maar die inschatting is fout”, vertelt Johan Staes, gedelegeerd bestuurder en CEO bij Vlozo. “In zijn denken en schrijven legde Tolstoj sterk de nadruk op familie, moraliteit en in het leven staan op een ethische en verantwoordelijke wijze. En ja, die nadruk is vandaag uitermate relevant als we spreken over mentaal welzijn in de Vlaamse ouderenzorg en nadenken over innovatieve oplossingen. Welke structurele wijzigingen zijn nodig om in de Vlaamse woonzorgcentra beter zorg te dragen voor het mentale welzijn van onze bewoners? Het antwoord op die vraag is echter niet éénduidig.”
Concert van tijd en geduld
“Ik ben ervan overtuigd dat een spreekwoordelijk concert van tijd en geduld van de verschillende betrokkenen het antwoord is op de vraag rond mentaal welzijn van onze ouderen”, aldus Staes. “65-plussers kunnen vandaag beter tijd maken om preventief na te denken over hoe en waar ze hun zilveren jaren willen doorbrengen. Zo kunnen zij zelf de regie behouden.”
Ik ben ervan overtuigd dat een spreekwoordelijk concert van tijd en geduld van de verschillende betrokkenen het antwoord is op de vraag rond mentaal welzijn van onze ouderen.
Johan Staes, gedelegeerd bestuurder en CEO Vlaams Onafhankelijk Zorgnetwerk (Vlozo)
“Deze zelfbewuste ‘babyboomers’ zullen geduld moeten hebben met de Vlaamse overheid, maar vooral met de ouderenzorgvoorzieningen die zich moeten aanpassen om tegemoet te komen aan hun steeds specifieker wordende noden en wensen. De Vlaamse overheid van haar kant moet dringend tijd maken om fundamenteel na te denken over hoe ze haar ouderenzorgbeleid de komende decennia wil organiseren, financieren en bestaffen. De Vlaamse ouderenzorgvoorzieningen en hun medewerkers moeten dan weer tijd vrijmaken voor en geduld hebben met de bewoners waar zij zorg voor dragen en die ze begeleiden. Dat geldt trouwens ook voor de familieleden en vrienden.”
Innovatie als hefboom
“Als tijd en geduld strijders zijn, moeten we deze strijders bewapenen, hen een hefboom geven om hun strijd succesvol te voeren”, klinkt het. “Eén van deze hefbomen is innovatie, in al zijn vormen: inhoudelijk, organisatorisch en technologisch. Voor de Vlaamse ouderenzorg is ‘business as usual’, rekening houdend met de vergrijzing en de verwachtingspatronen van een nieuwe generatie bewoners, geen optie meer. Innovatie is in de ouderenzorg is geen leuke extra, maar een absolute noodzaak. Zonder technologische hulpmiddelen kunnen wij de groeiende zorgnood niet blijven opvangen, hoeveel extra handen we ook vinden. Technologie die we inzetten op de juiste manier zal ons helpen om een warmere zorg te bieden. En ook hier zal tijd en geduld ongetwijfeld nodig zijn om met die nieuwe technologie om te gaan en zorg op maat aan te bieden. Maar dat zal leiden tot meer tijd en geduld van de zorgmedewerker voor de ouderen. En gaat het daar uiteindelijk niet om?”
