Huidwonden, abcessen, littekens, pijn: de ziekte van Verneuil gaat voor de patiënten gepaard met schaamte en taboe, en tast hun privé- en beroepsleven aan. We leggen uit waarom.
Tekst : Maria-Laetitia Mattern
“De ziekte van Verneuil is een ontstekingsziekte van de huid gekenmerkt door knobbeltjes of abcessen op specifieke plekken, zoals de oksels, het kruis, de billen, de onderkant van de borsten enz.”, legt professor Véronique Del Marmol uit.
“Die letsels kennen opstoten en leiden geleidelijk aan tot etterende fistels en lelijke littekens. De ziekte treft een jonge, voornamelijk vrouwelijke populatie – er is sprake van een piek tussen 20 en 50 jaar. Factoren zoals obesitas en vooral roken kunnen de aandoening in de hand werken.”
Impact op de levenskwaliteit
In het Erasmusziekenhuis wordt een vragenlijst gebruikt om de impact van bepaalde huidziekten op de levenskwaliteit van patiënten te evalueren. Wetenschappelijke studies tonen aan dat de ziekte van Verneuil een van de meest invaliderende huidziekten is.
“Patiënten klagen onder meer over de pijn, handicap én de schaamte die worden veroorzaakt door de ziekte”, verklaart dokter Mathieu Daoud. “De wonden zijn pijnlijk en kunnen etteren, waardoor veel patiënten meerdere keren per dag schone kleren moeten aantrekken.”
“De ziekte heeft uiteraard een grote impact op hun leven, of het nu hun dagelijkse activiteiten, sportactiviteiten of seksleven betreft, vooral wanneer de wonden zich op intieme plekken bevinden.”
De ziekte van Verneuil is een ontstekingsziekte van de huid gekenmerkt door knobbeltjes of abcessen op specifieke plekken, zoals de oksels, het kruis, de billen, de onderkant van de borsten, enz.
“Het gevolg is dat de helft van de patiënten die voor deze ziekte worden opgevolgd in het Erasmusziekenhuis aan een depressie lijdt, vaak gelinkt aan de ziekte”, legt dokter Mathilde Daxhelet uit.
“Sommigen moeten ook thuisblijven van hun werk vanwege de pijn, soms gedurende meerdere jaren.” Gezien het om een jonge populatie gaat, kunnen we makkelijk bedenken wat de socio-economische impact is.
Behandelingen: verlichting van de ontstekingsopstoten
Ook al bestaat er vandaag de dag nog geen genezende behandeling voor de ziekte van Verneuil, behandelingen kunnen op zijn minst de pijn en opstoten beperken. “De behandeling hangt af van de ernst van de ziekte en omvat in de eerste plaats een wijziging van de levensstijl als de patiënt rookt of obees is.”
“Vervolgens bestaat de behandeling uit antibiotica die vooral worden gebruikt voor hun ontstekingsremmende werking, ontstekingsremmende injecties in de wonden en de chirurgische behandeling van de getroffen zones.”
“Wanneer de ziekte erg uitgebreid is en de vermelde behandelingen niet meer doeltreffend zijn, kunnen biologische behandelingen worden voorgesteld. Die worden volop ontwikkeld en lijken veelbelovend”, besluit dokter Daxhelet.