Personen met een chronische ziekte zijn de afgelopen weken veel in het nieuws geweest. Jammer genoeg niet altijd in een positieve context. Het ging dan voornamelijk over de begrotingsonderhandelingen, het terug aan het werk krijgen van langdurig zieken en de kosten of plannen die daarmee gepaard gaan.
“Voor ons gaat dat gepaard met recht overeind staande haren en kippenvel”, zegt Lise Dehouwer, woordvoerder van het Vlaams Patiëntenplatform. “Alleen al de term ‘langdurig zieken’ draagt volgens ons bij tot een negatieve beeldvorming en zelfs stigmatisering van een groep mensen die er niet voor kiest om ziek te zijn, laat staan om als invalide bestempeld te worden, en die wel degelijk terug aan het werk wil. Kunnen werken is belangrijk om je goed in je vel te voelen, om je nuttig te voelen en om ergens bij te horen. Het draait om veel meer dan geld verdienen alleen. Werk is dan ook een belangrijk thema voor ons. Je moet werken en ziek zijn kunnen combineren op het moment dat jij daar klaar voor bent. Daarvoor is ondersteuning nodig. Niet alleen van de persoon die terug aan het werk wil, maar ook van de werkgever en alle andere betrokkenen. Daarom vragen we een positieve aanpak, die begeleidt en beloont, niet bestraft.”
2022 als kantelpunt
“Terug aan het werk kunnen gaan na een lange afwezigheid is maar één van de drempels waar personen met een chronische ziekte tegenaan lopen. We moesten dan ook niet lang nadenken over de vraag wat er in de toekomst beter kan voor personen met een chronische ziekte. Toegankelijke en betaalbare zorg staat steeds hoog op ons lijstje, iedereen moet immers toegang hebben tot zorg. 2022 zal een kantelpunt zijn voor wie het financieel niet breed heeft. Daarvoor zorgen de uitbreiding van de derdebetalersregeling en de verlaging van het plafond van de maximumfactuur voor diegenen met de laagste inkomens. Die eerste zorgt ervoor dat je als patiënt enkel nog remgeld zal moeten betalen, al zal je daar voorlopig zelf nog naar moeten vragen. Daarbovenop wordt het plafond van de maximumfactuur voor mensen met de laagste inkomens verlaagd tot 250 euro. Zodra hun medische kosten aan het plafond van 250 euro komen, worden ook de remgelden terugbetaald voor de zorg die ze nadien krijgen.”
Je financiële slagkracht mag niet bepalen dat je snellere of betere zorg krijgt.
Geneeskunde op twee snelheden
“In een volgende stap zouden we graag zien dat de derdebetalersregeling automatisch wordt toegepast. Nu moet elke zorgverlener voor zich beslissen of hij de derdebetalersregeling al dan niet toepast. Patiënten zullen dus moeten vragen om het systeem toe te passen en dat creëert weer een drempel. Een automatische regeling zou de financiële toegankelijkheid van de gezondheidszorg écht verhogen. Ook voor de maximumfactuur is er nog werk aan de winkel. Deze zou sneller in werking moeten treden, zodat patiënten minder grote bedragen moeten voorschieten.”
“Sowieso moeten we ons behoeden voor een geneeskunde op twee snelheden. Binnen sommige specialisaties zijn geconventioneerde artsen nu al bijna niet meer te vinden. Of je kan sneller terecht bij een arts die niet-geconventioneerd is. Je financiële slagkracht mag niet bepalen dat je snellere of betere zorg krijgt.”