Hoewel niet alle hersentumoren kwaadaardig zijn, geldt voor alle patiënten wel één constante: ze vallen allemaal ten prooi aan angst en onzekerheid. Daarom breekt UZA hoofd-halsoncoloog Dr. Marika Rasschaert een lans voor geïntegreerde zorg voor iedereen, via een uitgebreid netwerk van zorgverleners en paramedici.

Dr. Marika Rasschaert

Hoofd-halsoncoloog in het UZA

Glioom is de brede verzamelnaam voor tumoren in de gliacellen, die de zenuwcellen in onze hersenen ondersteunen. Afhankelijk van de tumor die daar ontstaat, kan de prognose goed of slecht uitvallen. “Hersentumoren blijven eerder zeldzaam en niet elke hersentumor is kwaadaardig waardoor het niet per definitie een aandoening is waaraan je overlijdt”, aldus Dr. Rasschaert, “maar de impact van gliomen blijft groot.” 

Behandelopties en het belang van geïntegreerde zorg 

Nog steeds steunt de behandeling op de drie klassieke pijlers: chirurgie, radiotherapie en chemo. De meerwaarde van wakkere chirurgie – waarbij de patiënt tijdens de ingreep bij bewustzijn blijft – is zeer groot, maar helaas niet altijd mogelijk. “Na de operatie blijft revalidatie nodig. Bij radiotherapie kunnen afhankelijk van de bestraalde zones vermoeidheid of neurologische uitval optreden, bij chemo zijn de typische complicaties vermoeidheid en hematologische toxiciteit. Nieuwe behandelingen bieden soelaas voor mensen met gliomen die langzaam groeien. Een vierde pijler in de nabije toekomst wordt immuuntherapie: daar verwacht ik veel van.” 

Niet alleen voor de fysieke ondersteuning zoals revalidatietrajecten, geheugentraining enz., maar ook voor angsten en depressie hebben glioompatiënten specifieke paramedische zorg en begeleiding nodig. “Door de zeldzaamheid van hersentumoren is daar nog werk aan de winkel. In gespecialiseerde centra is wel al toegang tot een team van gespecialiseerde psychologen, oncologisch verpleegkundigen e.d.m., maar buiten deze centra is dit type zorg minder toegankelijk. Geïntegreerde zorg voor iedereen: dat is waar ik op termijn op hoop.”

M-NP-BE-202503-00004 – 03/2025

GETUIGENIS

“Het staat vast dat ik ooit zal hervallen, alleen weet niemand wanneer.”

In augustus 2023 veranderde het leven van Brecht Vanthemsche abrupt. Een epilepsieaanval leidde tot een val van de trap en een zware diagnose: een hersentumor van zes op drie centimeter.

Eerst de klap, daarna het besef 

“Ik werkte nog maar net als facility manager toen ik de aanval kreeg,” vertelt Brecht. “Op de spoedafdeling volgde een tweede aanval en na verder onderzoek bleek er een tumor in mijn hersenen te zitten. Een operatie volgde, maar slechts twee derde kon worden verwijderd. Fysiek was het loodzwaar, maar mentaal drong het besef pas later door. De pijnstillers en antidepressiva hielden me eerst afgeschermd van de realiteit.” 

Terug aan de slag ondanks vele uitdagingen 

Na een lange revalidatie is Brecht terug vier halve dagen per week aan het werk. “Dat is momenteel het maximum haalbare, zowel fysiek als mentaal. Veel van mijn collega’s spreken Frans en ik merk dat ik moeilijker op woorden kom, zowel in het Frans als in het Nederlands. Dat is frustrerend.” 

Fysiek was het loodzwaar, maar mentaal drong het besef pas later door. Brecht Vanthemsche

Daarnaast kampt Brecht met vermoeidheid, waardoor bewegen soms te weinig gebeurt. “Ik probeer te wandelen en boodschappen te doen met de fi ets, maar een echte fysische revalidatie zou beter zijn. Om daar te raken zou ik echter weer moeten mogen rijden, en dat mag voorlopig nog niet door het risico op een nieuwe epilepsieaanval.” 

Leren leven met onzekere toekomst 

Elke drie maanden ondergaat Brecht een MRI en bloedonderzoek. “Tot nu toe zijn de resultaten goed, maar toch is het telkens weer stressen. Het staat vast dat ik ooit zal hervallen, alleen weet niemand wanneer. Als het gebeurt, kan het snel gaan.” Die onzekerheid maakt psychologische steun onmisbaar. “Mijn gezin en ik moeten leren leven met wat komt, maar we proberen er het beste van te maken. Dat lukt, met ups en downs. Ik wil dan ook graag mijn vrouw en familie bedanken.”