Hoe zal de ziekenhuiszorg in de toekomst evolueren? Zeker is dat de uitdagingen zo groot zijn dat ziekenhuizen een andere plaats zullen innemen in het geheel van het zorgsysteem. De vergrijzing doet het aantal zorgvragen sterk stijgen, terwijl de personeelsschaarste nu al acuut is.
Als we niet snel handelen zal zonder ingrijpende hervormingen ons zorgsysteem tegen 2030 onherroepelijk vastlopen. De eerste tekenen hiervan zien we nu al met het sluiten van bedden, wachtlijsten voor bepaalde specialismen en de vele openstaande vacatures. Er is een consensus gegroeid bij de Vlaamse ziekenhuizen over de te bewandelen weg naar een geïntegreerde aanpak die overconsumptie, inefficiëntie en versnippering tegengaat.
Efficiënt personeel inzetten is cruciaal voor kwaliteitsvolle zorg.
Differentiatie en samenwerking in de ziekenhuiszorg
Cruciaal is dat we de komende jaren moeten evolueren naar een gedifferentieerde typologie van ziekenhuizen. Niet alle ziekenhuizen of ziekenhuiscampussen gaan nog alle behandelingen aanbieden. In sommige ziekenhuizen zullen er enkel nog daghospitalisaties en consultaties zijn, in andere grotere centra zal de complexe zorg 24/24 en 7/7 worden geboden. Dat laat toe om het schaarse personeel efficiënt in te zetten en voldoende volume te hebben voor de steeds verdergaande specialisatie. Dat is belangrijk om een goede kwaliteit van zorg te kunnen behouden. Om die hervorming te ondersteunen hebben we nood aan een door alle zorgverleners gedeeld patiëntendossier, als basis voor de samenwerking tussen ziekenhuizen, huisartsen, thuisverpleegkundigen en andere zorgpartners. De ziekenhuizen zijn bereid in die ontwikkeling de lead te nemen en zo te bouwen aan een instrument voor een datagestuurd gezondheidsbeleid.
Zonder ingrijpende hervormingen loopt ons zorgsysteem tegen 2030 vast.
Regionale zorg en preventie
Ziekenhuizen zijn geen eilanden; de hervorming van het zorgsysteem gaat breder dan alleen de ziekenhuizen. Zorgnet-Icuro is ervan overtuigd dat de actieve deelname van ziekenhuizen aan de eerstelijnszones een stevige meerwaarde kan bieden om in partnerschap met andere zorg- en welzijnsactoren de zorg af te stemmen op de noden van de regio. Er is een groeiende consensus over de richting die we uit moeten: een meer “gebiedsgerichte” werking, die het traject van de patiënt volgt, en zijn zorg zoveel mogelijk afstemt. Maar ook de patiënt moet gesensibiliseerd worden. Het stimuleren van preventie en verantwoorde “consumptie” van zorg is nodig om ervoor te zorgen dat wie zorg nodig heeft, die ook echt kan krijgen.
